Genau genau

Zo zo, ein-de-lijk tijd een berichtje te plaatsen op mijn (toch maar waarbenjij.nu) dagboek. Ik heb gelukkig al van veel mensen lieve emailtjes gekregen, dus het doet me deugd dat jullie me nog niet vergeten zijn. (snifsnif)
Tjongejonge, wat een eerste week! Waar te beginnen...
Goed, vorige week vrijdag vol goede moed en nachtrust vertrokken met een volgepropte Dirk naar het Jaarbeursplein, waar Lieke, Willem en Rens me op stonden te wachten. Met de hele bubs vertrokken naar mijn nieuwe woonplaats: BERLIJN!
Na (natuurlijk ;-) das gewoon stress) eerst 1 uur om de ring van Utrecht gereden te hebben, vonden we dan toch eindelijk de juiste afslag, die netjes op de routeplanner stond...

Goed, een rit met 4 dames, een gekko en een lading casettes van voor de oorlog spreken natuurlijk voor zich, de rit verliep nagenoeg prima. Toch hebben we een enkele 'Stau' gehad, die ons avontuur flink verstraagde. Toen we eenmaal in Duitsland waren, rolden de tranen immers over mn wangen, vanwege de Duitse radio. (ik dacht: moet ik dit nu ook gaan spreken? Hilarisch!)Goed kunnen oefenen, en uiteindelijk tegen 8 uur aangekomen bij het eerste huis waar ik eventueel zou kunnen wonen. Prachtig pand in hartje Kreuzberg, maar met een onbetaalbare borg, en een iets te -up-tight- persoon als huisgenoot. Goed, geen probleem, eerst naar de andere kijken en dan pas beslissen... Uiteindelijk (veel later dan afgesproken) aangekomen in Prenzlauerberg (Noord-Oost Berlijn), en daar Toma ontmoet bij de deur. De zoete inval, zo kon je het wel noemen. Wij met ons 4en helemaal kapot van de rit, en hyper, omdat het bijna middernacht was en we nog steeds geen slaapplek hadden, en Toma en zijn vriendin, ook helemaal aan gort omdat zij nog midden in de verbouwing van de woning zaten. Enfin, na een lange tijd, hebben we het toch eens kunnen worden en konden we er intrekken... Welteverstaan in een stoffige kamer die door mijn lieve Mitwohnern was omgedoopt tot klushol. Flexibel als we zijn, die nacht heerlijk geslapen en toen plotseling de stroom ook nog eens uitviel konden we er alleen maar om lachen. Het kon niet erger worden, maar ik had een huis...En wat voor één!
Prenzlauerberg is dé hipste wijk van Berlijn, trendy en upcoming wat betreft jonge mensen en cultuur. Op iedere hoek zit wel een koffiehuisje, theater of nachtwinkel, en de sfeer die deze wijk uitstraalt trekt me onwijs. Heerlijk, alleen maar mensen ontmoeten!
De verdere tijd van het weekend hebben we opgevuld met een bezoekje aan de Zapata (een tent met live-muziek in Tacheles, het grootste en bekendste kraakpand van Berlijn. We hebben ons daar helemaal klem gedronken na onze enerverende activiteiten, en zondag afgesloten met een echte ´Berliner-Frühstuck´(in mijn wijk!!!) Tot slot zijn we naar de Flohmarkt gegaan, waar we de laatste meuk voor mijn app. hebben aangeschaft, omdat Dirk er natuurlijk nog was.
Nou, dit was wel een echt dagboekverhaal over alleen maar het eerste weekend met de meiden. Nu nog de rest van de week.. (moet dit nog 10 maanden duren?! ;-))
Maandag werd ik vriendelijk verzoch om 08.00 (!) uur bij Schlesische 27 te zijn, dus ik vol goede moed vertrokken op t fietske, wat fantastisch meegenomen is uit NL. Natuurlijk ging die na 10 min. al kapot, waardoor ik me kapot heb gehaast op tijd te komen op mijn eerste werkdag.
Uiteindelijk gemeet met Juliette (een franse vrijwilligster, die we de avond ervoor hadden ontmoet), en direct begonnen met Frühstuck maken. Het ontbijt is geloof ik heilig in dit land (LEES: geen probleem, geen probleem...) Binnen 20 min. zou er een Schülkurs beginnen, waarbij 25 kids van verschillende klassen naar Schlee komen en een hele week met kunstenaars gaan werken, en dat uiteindelijk gaan presenteren. Eeeeuhm, ok, dan maar duits praten. (met handen en voeten kom je ver! Trust me!!) Met het hele team en de kids na het ontbijt de groep verdeeld in Atelier, Dans en Filmanimatie, deze drie groepen de hele week individueel van elkaar laten werken, en vandaag hebben we dan de presentatie gehad. Wat zonde is is dat deze kids weinig stimulering van hun ouders krijgen. Er waren vandaag dan ook maar een paar familieleden van de kids, die gingen kijken hoe ze het gedaan hadden... Het uiteindelijke reslutaat mocht er wezen! Deze kleine gangstertjes een liedje laten zingen en keihard aan de schilder laten gaan, is een mooi ontroerend beeld... Ik kon uiteindelijk goed met ze communiceren en heb deze hele dag in het theater gestaan om de presentatie voor te bereiden met licht en geluid. Ik heb het door, en snap nu waarom Schlee zo'n warm hart heeft voor deze kids. Ik weet zeker dat ik het hier onwijs naar mijn zin ga hebben. Nu ga ik naar huis, lekker een borrel drinken met Hayet, mn huisgenoot, en mijzelf voorbereiden op mijn Ierse pakketje wat morgenvroeg op Schönefeld zal landen :-D
Oh, hier voor de geinteresserden onder jullie mijn nieuwe adres en Duitse nummer. Ik zal die sim-kaart er dit weekend indoen, dus kan je me vanaf zondag duist bereiken.

Die (haha, zeggen ze er altijd voor) Sophie's neue Adresse:
Kastanienalle 62
10119 Berlin
handy (haha, da's dus duits voor gsm) 0049-1751239598

PS: Pa, ik heb een ticket geboekt voor de 22e dec. Ik zal dan landen op Schiphol (AMS), je kan mij die avond, of de volgende dag verwachten in Lamswaarde... bisou bisou!!!

Liebe Grüße,

Die Sof